υδρομαγνησίτης

ο, Ν

(ορυκτ.) ένυδρο ανθρακικό ορυκτό τού μαγνησίου.

[ΕΤΥΜΟΛ. Αντιδάνεια λ., πρβλ. αγγλ. hydromagnesite (< υδρ[ο]-* + μαγνησίτης].